Betidanik jakin dugu XX. mendearen hasieran, euskaldun asko iritsi zirela Ameriketara, bereziki inguru honetara, Panpa Hezera, eta Bragado ez zen salbuespena izan.
Milaka euskaldunheldu ziren hona jo eta ke lan egitera. Nahiz eta gehien-gehienak euskaraz ( beren euskalkian) hitz egiten zuten, ez zuten erakutsi, ez zuten zabaldu urtean joan eta urtea etorri; eta, poliki-poliki, egun batean desagertu egin zen.
Denbora askoren buruan, bertako haien ondorengo batzuek jakin-nahi zuten euskarari buruz, nahiz eta oso zaila zela esaten zuten.
Hori lortzeko Josu Arinekin (Bragadon bizi zen euskaldun bakarra) hitz egin zuten. Josuri ideia izugarri ondo iruditu zitzaion, baina arazo handi bat zeukan: Ez zekien nola iralatso hizkuntza, ez zelako irakaslea.
Hala eta guztiz ere, hasi ziren. Ezer gutxi ikasiagatik –Zenbakiak, agurrak eta hitz bakar batzuk–, gogo beroz gelditu ziren eta Feva (1)erremotoarekin(2) hasi zenean taldeko pertsona bat aukeratu zuten . Pertsona hori artikulu hau idazten ari da.
Gaur egun, nomalean euskara ikasi/irakatsi ahal dugu Euskal Etxean.
No hay comentarios:
Publicar un comentario